Bloemen houden van mensen, en gelukkig houden mensen ook van bloemen!
Bloemen laten zien is van alle tijden. Schilderijen uit het verleden laten
zonnebloemen zien, en kasteeltuinen waren de bloemenshows van nu.
Diegene die de bloemen (en planten) ontvangt wordt spontaan gelukkig
en vrolijk bij het zien van kleurrijkheid van de natuur.
Diegene die de bloemen (en planten) produceert is trots en wordt plaatsvervangend
gelukkig bij al die vrolijke bloemrijke consumenten.
Die Trotse Tuinder wil zijn producten laten zien aan het publiek.
Hij of zij is trots dat zijn inspanningen tot dit gelukmakende product
heeft geleid.
De basis van een bloemententoonstelling is geboren.
Dan is het natuurlijk nog mooier als u als bezoeker niet naar de
tentoonstelling hoeft, maar de bloemen in een stoet voorbij komt, en
u alleen maar hoeft te staan en toe te kijken....
De eerste corso's in bloemen in het Westland dateren van begin 50-er
jaren uit de vorige eeuw. Gecombineerd met de braderie van het dorp,
en in het Westland natuurlijk de groente, met name de druiven.
Met natuurlijk een heuse druiven-koningin en de trotsheid spat er van af!
Die Trotse Tuinder snapt inmiddels ook wel dat alleen een goed product
niet meer goed genoeg. Hoe glimmend mooi het product ook is en hoe
kwalitatief deze goed houdbaar is. Er is meer nodig dan alleen een goed
product om bij de consument op tijdlijn en aanrecht of vensterbank te komen.
Alles start met in beeld komen, of dat nu op Keukenhof plaatsvindt of
bij het Varend Corso - als mensen het product niet zien, gebeurd er zo ie
zo niets.
Voeg bij het in beeld komen - een extra dimensie van 'story-telling' en
onze cognitieve perceptie wordt aangesproken. En leidt onherroepelijk
tot de (re-)actie: 'Dat wil ik ook thuis'
En dat is nu net wat al die #TrotseTuinders nu willen......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten